پست امپرسیونیسم طیف بسیار زیادی از سبک های هنری (قرن بیستم) را شامل می شود،
که همگی با هدف پاسخ دادن به نهضت امپرسیونیسم و ارتقا ء این سبک بوجود آمدند.
این سبک در زمانی به وجود آمد که نقاشی از خاصیت سنتی خود خارج شده بود،
و دریچه ای به روی ذهن و روح هنرمندان باز کرده بود.
اصطلاح پست امپرسیونیسم اولین بار در سال 1910 توسط نقاش و منتقد بریتانیایی “راجر فرای” استفاده شد.
این سبک که در آن مفاهیم سمبولیک و مضامین شخصی هنرمندان، بسیار حائز اهیمت بود،
در ابتدا در آثار هنرمندانی همچون پل گوگن و ونسان ون گوگ که از برجسته ترین هنرمندان این جنبش می باشند، تجلی یافت.
این دسته از هنرمندان به جای تلاش در مصور کردن دنیا و اشیاء پیرامون،
به بیان خاطرات و عواطف خود در مسیر ایجاد ارتباط خود پرداختند.

در این مسیر ایشان به ارتباط دو طرفه رنگ و شکل پی برده و تمرکز بیشتری بر مضامین انتزاعی گذاشتند.
منتقدین هنری سبکهای مختلف منشعب از پست امپرسیونیسم را به دو دسته کلی تقسیم کردند:
1- گروه هندسی (همانند کوبیسم)
2- گروه غیرهندسی همانند ( اکسپرسیونیسم ) اکسپرسیونیسم انتزاعی.

امپرسیون و شکل گیری پست امپرسیون

اولین جرقه های پیدایش پست امپرسیون را می توان درسال 1872 میلادی و در اثر معروف طلوع خورشید کلود مونه جستجو کرد.
مونه دراین نقاشی با هر کدام از ضربه قلم موهای خود تلاش کرد،
تا تاثیر نور خورشید را به طور دقیق بر روی کشتی و سطح آب بیان کند.
از جمله هنرمندان این جنبش پر اهمیت می توان علاوه بر کلودمونه به ادگار دگا ، پل سزان و آگوست رنوار نیز اشاره کرد.
علاوه بر این، باید متذکر شد که با وجود اینکه پاریس نقطه عطف شکل گیری پست امپرسیونیسم بود،
اما بسیاری از مهمترین هنرمندان این نهضت در پاریس لزوماً به ایجاد آثار خود نمی پرداختند.

حسن عابدی 2020

www.HassanAbedi.com